دوستان خوب
دوستان خوب
در حیطه زندگی اجتماعی، لازم است به شرایط ان تامل کنیم.
در هر باغ و بوستان یا جنگل و طبیعت بکر هم، تنوع زیست محیطی، وجود دارد.
باغ و بوستان بنگرید؛ سفره ضیافت از رمق وجود خود برای هر زاغ و بلبل و قمری و مرغان و وحوش و…. هستند.
باز هم، کار به اینجا تمام نشود؛ لشکریان مورچگان هم هستندوخرگوش و کرم های خاکی وسموم کشنده باران اسیدی هم وجود داردو…
ای بوستان گل من! وای ناز گونه مهر و موهبت حق! که با تمام گشاده رویی و لطافت و سرخوشی، طعام و سهم انرژی تداوم حیات خویش از وجود توست؛ چه سخت می گذرد که می نگرم اینگونه می گذرد!….
تو بسان رحمت وبازتاب فضل خدای و جماعتی هم از حشرات و درندگان وپرندگان یاخزندگان وتبر بدستان از نااهلان و افراد بی خرد وموذیان و…. هرکدام به طریقی، دل تو می شکنند و رمق جان از تو می ستانند.
این بوستان ازجماعت انسان بنگرید.
قامت، استوار و عزم، چون کوه ودل به لطافت روح و در زلال اندیشه خود، با تن خاکی، به افلاک می رود و با قدرت عقل و اندیشه خود، درهجوم ظلمت جهل، آفتاب و نور معنای زندگی هدفمند خویش است و با گام های استوار، زمان و زمین درنوردد.
و تو ای انسان، توان حرکت از تو مسلوب نیست.
با تعدد گزینه های پشتیبان هر طریق منتخب ، می توان گام برداشت.
به منزل مخروبه یا ارمیدن و باصطلاح لری لم دادن ، دوستانی هستند.
رو به معنا و طریق خرد ، دوستانی سر از پا نشناخته با تو هستند.
اگر از جماعت انسان خمودباشد، تشویش بی معناست که خدای به تو در طریق ضلال هم به سنت امهال، امداد رساند.
اما تعجب نکنیدکه با وجود تمام بستر رشد، منتهای حرکت بسوی جنت الماواست یا این مسافرت جزئ به زحل و ماه وعطارد ومشتری ومریخ…. هست.
اعجاب انجاست که با وجود تمام باغ و بوستان و گل وموهبت نعم و دنیای مهر و بستر نور، جانب ظلمت و رفتن به طریق خار وخس وباتلاق… رجحان دهیم.
دوستان، خوب هستند؛ یعنی درطریق تو به هر مطلوب ، ابزار ان هست؛ گاه ازجماعت انسان باشندوگاه هم از علم تو، به هزار مشی وگونه خاص، ظهور یابد.
دوستان خوب تو، همان همرهان یاری کننده تو هستند و تو در این سیر و حرکت، در محور قرار دارید.
اما کاش این محور، به سلامت و بی نقص باشد. اگر نقصی باشد، بسیار جماعت همراه و دوستان تو، در رنج ومشقت مانند.
بنابراین جمع دوستان خوب، تو هستی؛ که گرداگرد خود، تنوع یاران هست.
خوب باش، که دوستان هم، خوب باشند.
والسلام
کاظم محمدی ارند
