ظلم یاجنگ باخویشتن؟

ظلم، جنگ با خویشتن است.
رشد و کمال انسان، ملازم بارفع ویادفع موانع پیشرفت، در مسیر هدف است. بنابراین سعی و اهتمام انسان اندیشمند، به مبارزه با موانع رشد و کمال خود هست. البته شناخت موانع، برای تسلط و استیلا بر آن، بسیار مهم است.
گاهی برای اینکه موانع طریق راحت خویش، ازبین ببریم؛ باعث تقویت و تحکیم وقوت آن و شریک و همگام با موانع طریق تعالی خود، هستیم.
در این همراهی، عمد وعوامل اختیاری یا غفلت وجود دارد.
می توان گفت: در بحث خود کشی و یا استعمال مواد مخدر یا مشی در طریق نامتعارف و…. نوعی اختیار واگاهی ضمنی، وجود دارد.
در مواردی هم جهل مطلق وجود دارد. مانندترکیبات غذایی سمی و کشنده ویا دارای میکروب و باکتری و ویروس و…. که بعنوان غذا استفاده شوند.
در تمام این موارد، ردپای ظلم است. ظلم تا آن حد که از دیوار عصمت هم بالا می رود.
در مورد معصومین علیهم السلام، بحث اثار ظلم، در مواردی با بقیه انسان ها یکسان است. فی المثل در موارد بسیار که مجاز به استفاده ازغیب در زندگی شخصی نیستند.
بنابراین، انسان ها در حصر ظلم ها، قرار دارند.
این حصر، گستره زیاد دارد وجمله مذکور درطلیعه متن، به این واقعیت اشاره می کند.
اما بیشتر بدانیم که جنگ با خویشتن، چیست؟!
جنگ با خویشتن، یعنی: غرور، تکبر ونخوت، غفلت وحسادت و تنبلی وضعف وطمع و.. وهزار از این موضوعات؛ که هریک، هزار سبب دارند!!!
ریشه و اساس تمام این موضوعات، درجهل وفقدان علم و آگاهی است.
حقیقت مطلب؛ به ضعف اسبک مغز و مغز میانی وغدد مرتبط باقوه ادراک انسان و… اعتراف لازم است.
این ضعف از جهت بعدمادی ان و حجب و موانع، مرتبط با خالق عالم هستی، بنا به تعدد حکمت ها ، وجود دارد.
یک واقعیت مشهود، در روند تحلیل موضوع بحث، لزوم این واقعیت است. یعنی بایدجریان جنگ با خویشتن باشد.
تاوان ظلم خوردن حبه گندم یا میوه درخت سیب از ابوالبشر است.ما ناخلف، نیستیم و به حبه جو، رسم مبایعه حفظ کنیم.
اما از علت و سبب بگذریم؛ که مراد ومطلوب اوست.
باید گذشت و گذاشت وبگذریم که منزلگه ما، اینجا، نیست.!!!!
یا ارحم الراحمین ارحم عبادک الضعیف.
اقروا الفاتحه للاموات مع الصلوات
کاظم محمدی آرند