فرایند رشد تکنولوژی واقناع بشر

تکنولوژی ورشد انسان

در این مقاله به فرایند رشد تاریخی بشر وهمزمان رشد تکنولوژی و تاثیر آن بر زندگی ویا رفاه

زندگی بپردازیم

مقدمه

انسان به عنوان یک موجود زنده در تاریخ سیاره زمین نقش مهمی در گذشته سیاره و آینده آن نیزخواهد داشت.

گویی تمام جهان هستی همچون پازلی کنار هم چیده شدند تا نسل بشر روزبه روز جمیع تر و بالغ تر

شود و پیکره جهان هستی تمام قد در اختیار رشد بشریت سر تعظیم فرود آورده.

انسان از دیرباز به دنبال کشف و درک صحیح محیط پیرامونی خود بوده تا این

محیط هرچه بهتر و بیشتر انسان را به آمال و آرزوهایش برساند. هرچند این آمال آرزوها

گاهی از حد فراتر رفته و اتفاقاتی در تاریخ انسان رخ داده که بسیار تلخ و ناگوار است، به عنوان مثال سراسر

تاریخ پر است از جنگ و خونریزی تجاوز و قتل و غارت اما در کنار همین حوادث تاریخ آن حیوان دوپا کم کم رشد کرد

و از جامعه حیوانی گریخت و در هر برهه ای از تاریخ این انسان هوشمند و متفکر چیزهای جدیدی کشف کرد.
از آتش و آهن در ابتدا تا چرم وحوش و لباس،ازساخت قایق چوبی، تا نیزه و شمشیر

از خانه چوبی تا دهکده و اجتماع و در طی هزاران سال انسان متمدن از دل همین

محیط پیرامونی امروز فضا و عمق اقیانوس را در نوردیده و از دورترین نقطه هستی تصویر گرفته

و تا کوچکترین واحد زیر اتمی را شکافته و این رشد،که امروز تکنولوژی نامیده،باسرعتی حیرت انگیر روبه ترقی و انبساط است.
اما در ان میان بعد از مرور تاریخ هزاران ساله بشر امروز سوالی که به ذهن پرسشگر

می رسد این است که من به عنوان انسان هزاران ساله که از غار به آسمانخراش

و از اسب به هواپیما رسیدم در چه برهه ای از زندگی هزاران ساله قانع شدم و احساس آرامش داشتم و

به نوعی احساس خوشبختی داشتم.

با این مقدمه و طرح این پرسش مروری میکنیم بر تاریخ معاصر یران و همچنین سرعت

رشد تکنولوژی در ایران و نسبت احساس اقناع وجود ملت با وجود همین تکنولوژی.
اگر امروز من یک ماشین زمان داشتم و به زمان

جوانی پدربزرگم سفر میکردم که شاید ۷۰ سال پیش زندگی میکرده، در این دیدار فرضی من چه میدیدم و او چه میدیده؟

خب من انسان بی سوادی را می دیدم که زندگی عشایری داشته و از صبح تا شب با

گله و رمه و قوت غالبش ماست و پنیر بود.
از ابتدای فصل پاییز محیای کوچ به گرمسیر و در انتهای بهار محیای کوچ به سردسیر بود.
این تمام زندگی و درک پدربزرگ من در طول دوره حیاتش بود و پیشرفته ترین چیزی که در دوره حیاتش دید خیش کشاورزی بود.

اما او من را چگونه می بیند؟

اگر برایش تعریف کنم که کمتر از ۷۰ سال دیگر با این گوشی مبایلی که در دست دارم عکس

میگیرم و یا به تمام دیتا سنتر های دنیا در بستر اینترنت دسترسی دارم و از اینجا در هر

نقطه ای در زمین تماس تلفنی برقرار میکنم یا الان یک بلیط هواپیما رزرو میکنم و ۱۰ برابر

مسیری که طی یک ماه کوچ میکنی پرواز میکنم، او با خود چه میگوید؟ اولین

چیزی که برایش مود سوال هست چیست؟
اینکه باور کند یانه مهم نیست اما قطعا برایش این سوال است یعنی به این سرعت؟
قطعا سرعت رشد تکنولوژی و تغییر سبک زندگی برایش مهم ترین سوال خواهد بود.

اما به راستی اگر از من پرسید من زندگی بهتری دارم یا تو؟

بخش یاداشت های نویسندگان سایت

من با جرات میتوانم ادعا کنم که من زندگی بهتری دارم ؟

آری سوال اصلی اینجاست که اساسا آیا این رشد و توسعه علمی و فرهنگی

و اقتصادی و در مجموع همه اینها تکنولوژی: توانسته انسان را به قناعت و آرامش برساند؟ قطعاجواب شما هم مثل من خیر هست.

یادم هست اوایل دهه‌ی ۱۳۸۰ شمسی سیمکارتهای همراه اول وارد بازار ایران شدند و گوشی های موبایل خیلی ساده هم همچنین.
چند سالی گذشت تا اینکه یا گسترش آنتن های مخابراتی و نسل جدید سیم کارتهای اعتباری وارد

بازار شدند و کماکان با همان گوشی های ساده میتوانستیم با هم ارتباط برقرار کنیم.

آن زمان برای وصل شدن به اینترنت ،باید فقط از طریق تلفن ثابت و تهیه کارت اینترنت به

شبکه جهانی اینترنت با سرعت ۱۵ کیلوبایت بر ثانیه متصل میشدیم.

من هیچ وقت این جمله از یک کتاب در مورد ساخت وبلاگ را فراموش نمیکنم که با لحن انتقادی نوشته بود که:
《امروزه در روستاهای آمریکا هم امکان اتصال با سرعت ۵۶ کیلو بایت فراهم است ولی متاسفانه اینجا سرعت تا ۳۰ کیلو بایت هم نمیرسد.》
از تاریخ نگارش این کتاب ۲۰ سال میگذرد و شاید نویسنده خواب اینترنت با سرعت

حداقلی ۱۲ مگابایتی که همین امروز در ایران هست را نمی‌دید در کمتر از ۲۰ سال آینده.

براستی اگر الان آن مطلب را بخواند خودش هم میخندد؟

برگردیم به اواسط دهه ۸۰ کم کم سیستم عامل جاوا وارد بازار شد و گوشی

مبایل کاربریش از تماس خالی به یک گجت جذاب همراه چند کاربره تغییر یافت

بعضی گوشی ها با حافظه ذخیره سازی کمتر از ۱۰ مگابایت و اینفرارد یا مادون قرمز برای انتقال فایل وارد بازار شدند.

ادامه بروزرسانی مطلب ۱۴۰۲/۰۴/۲۷

کم کم فناوری های جدید واردبازار شد شبکه های ۲gمبایل قابلیت انتقال دیتا واینترنت

پیداکردند وهمزمان فناوری بلوتوث باعث رشد تبادل داده ها شد.واز این به بعد بود که

سرعت تکنولوژی همزمان با فناوری وای فای وگوشی های هوشمند وارتقا سیستم دکل های

مخابراتی رشد چشمگیری داشت. من با جزئیات روند این رشد که تا به امروز شاهد هستیم ندارم

اما سوالی که ذهن را درگیر می کند این است که آیا این رشد تکنولوژی و صنعتی که امروز

در همه عرصه های زندگی شاهد آن هستیم،آیا توانسته انسان را را به اقناع وآرامش برساند یا خیر؟

برای منی که در اوایل دهه هشتاد با مادون قرمز وحافظه ۵ مگاباتی زندگی کردم وامروز در طول ۲۰

سال وکمتر اسمارتفون هوشمند با ۲۵۶ گیگا بایت حافظه دلم را می زند که یعنی دیگر جوابگوی

کارم نیست، قطعا جوابم خیر است.

حالا همین مسئله را تعمیم به همکه ابعاد زندگی بدهیم می بینیم که باز هم این رشد تکنولوژی

ومیزان اقناع روحی بشتر هیچ وقت در موازات هم نبودند وگویی با رشد تکنولوژی صرفا سطح

توقعات بشر بالاتر رفته تا جایی که گاها بعضی ارزش های انسانی فراموش شده تا مبادا از

این دور باطل عقب بمانیم.

ترسناکتر از این موارد مسئله این است که دیگر راه برگشتی وجود ندارد و نسل های جدید اصلا درکی

از خیلی مسائل هرگز پیدا نخواهند کرد واین بشر آنچنان تنها وغیر اجتماعی در اوج هیجان شبکه های اجتماعی

خواهد شد که روزی تنها ترین تنهایان ساکنین زمین خواهیم شد.

انتهای پیام