مفهوم و معنای صبر

بسم الله الرحمن الرحیم
مفهوم ومعنای صبر
(قسمت اول)
بعض موضوعات، بگونه ای هستند؛ که، معانی ساده و سطحی برای هر انسانی اعم از جاهل و عالم یا معروف و مشهور به عالم که رب عالم لا اصل له(: بسا افرادی که به عالم معروف هستند،لیکن بدون اساس و پایه است،) ملحق به اول است، در اذهان، ایجاد می کنند.
البته در مواردی، چاره ای نیست؛ و بحسب اینکه: ابهموا ما ابهم الله؛ مبهم بگذارید، انچه را، خدا، مبهم گذاشته است، باید در مواردی، از کنجکاوی یا غور در موضوع، پرهیز کنیم. بسان علم انساب و یا بعض مهارت های مرتبط با موضوغات بدون هدف و یا نتیجه عقلایی، که مفیدفایده نیست.
اما بعض موضوعات بسیار دقیق وگستره زیاد دارند؛ که همه افراد در یک سطح از ادراک ان نیستند؛ و نیاز به ان، منتفی است.
اما در موضوع مطلع کلام، که به تعبیر احادیث؛ مثل آن، نسبت به دین چون سر نسبت به تن هست:
(…: اَلصَّبْرُ مِنَ اَلْإِیمَانِ بِمَنْزِلَهِ اَلرَّأْسِ مِنَ اَلْجَسَدِ فَإِذَا ذَهَبَ اَلرَّأْسُ ذَهَبَ اَلْجَسَدُ کَذَلِکَ إِذَا ذَهَبَ اَلصَّبْرُ ذَهَبَ اَلْإِیمَانُ.
امام صادق علیه السّلام:صبر نسبت به ایمان همانند سر نسبت به بدن است،چون سر نباشد تن هم نخواهد بود،همچنین هر گاه صبر نباشد ایمان هم نیست. /نقل از سایت های موضوعات مذهبی از فضای مجاز/ )
اهمیت زیاد دارد. بنابراین به تعریف آن درحد متعارف عرف وعموم، تامل کنیم.
بعض گفته اند، بدین مضمون که، عدم پیشروی وحرکت و ایجادوقفه و ایستایی درکار خود، تااینکه شرایط لازم ایجادشود.
وگفته شده: درتعریف صبر؛
(صبر، عبارت است از ثَبات نفس و اطمینان آن و مضطرب نگشتن و مقاومت کردن در بلایا و مصایب، به گونه‌ای که سینه انسان تنگ نشود و خاطرش پریشان نگردد. در فرهنگ اخلاقی، صبر عبارت است از وادار نمودن نفس به انجام آنچه که عقل و شرع اقتضا می‌کنند و باز داشتن از آنچه عقل و شرع نهی می‌کنند.)
تعاریف مختلف است؛و اینجانب به رای خود، درباره موضوع، به تعریف آن، اشاره می کنم:
«صبر، یک شآن و مرتبت والاست؛ که بخلاف تصور وقفه و ایستایی، حرکت انسان به هدف الهی را، زیاد می کند.
یعنی رسیدن به کشف و شهود وکنه طریق وصال به هدف است.»
واقعااین چه تعریفی از صبر است؟؛
توضیح شما در سکوت بیست و پنج سال، توسط امام علی علیه السلام وانزوا در خانه، چه هست؟
اما جواب:
اول، به سوال دوم، بپردازیم؛ که این مورد وهزار موردمشابه، بمعنی انزوا وسکوت نیست.
واقعیت این است که سکوت وحرکت، گستره زیاد، دارند و در آن هنگام، بهترین راهبرد پیشرفت دین، در این موضع خاص، به زعم بعض: سکوت، است.
اما به تعریف، رجوع کنیم؛ تا این جواب تکمیل یابد:
ما به صبر، عنوان مقام شهود و رای خدای متعال و طریق رسیدن به کنه واقعیت، قائل هستیم. بنابراین در این موقعیت، که اگر بحث قدرت باشد، به اندک اشاره دست امام حق (ع)، غبار تن و جسم خصم، تا بیکران، دور می شد! چگونه ممکن است خلاف اراده خدا چنین کند؟!
یعنی اختیار انسان ها، سلب شود و در رسیدن به حق با اختیار وآگاهی نباشد؟ ایا جبر و قدرت،خلاف پذیرش اختیاری نیست؟ ولذا می نگریم؛ بعداز آن مدت، هجوم مردم بسوی امام (ع) اتفاق افتاد.
بنابراین درتعریف صبر، به زوایای آن، باید دقت کنیم تا منشا،ایراد در فهم اذهان، نشود….
ادامه دارد
انشاالله
کاظم محمدی آرند