یاداشت های نویسندگان سایت

یاد و خاطره‌ی مرحوم آ میر غلام، انسانی بزرگ، مؤمن، باایمان، شجاع و با غیرت، همواره در دل ما زنده است ؛

به نقل از پایگاه خبری تحلیلی گیلو نیوز ؛

یاد و خاطره‌ی مرحوم آ میر غلام، انسانی بزرگ، مؤمن، باایمان، شجاع و با غیرت، همواره در دل ما زنده است. او مردی بود که صدای حق‌طلبی‌اش چون طنین عدالت در سراسر استان پیچیده بود؛ مردی که هیچ‌گاه زیر بار ظلم نرفت، در برابر بی‌عدالتی ایستاد، و سفره‌ی دلش برای همه گشوده بود. او نه فقط پدری مهربان، که تکیه‌گاه خانواده، امید دل‌ها، و چراغ راه آیندگان بود. مردی از تبار مردان خدا، که نه تنها در گفتار، بلکه در کردار و رفتار نیز الگوی انسانی شریف و آزاده بود. وجودش پر از عشق به مردم، پر از غیرت، پر از صداقت و پر از نور ایمان بود. رفتنش جسم ما را تنها کرد، اما روح بلندش، مرام و مسلکش، هنوز هم در جان و قلب ما جاری‌ست.
او هرچند تحصیلات کلاسیک نداشت، اما سرشار از نبوغ، معرفت، سیاست و بینشی ژرف بود که گویی خداوند همه‌ی این موهبت‌ها را در سرشت پاک او به ودیعه نهاده بود. او مردی بود از تبار بصیرت و آگاهی، چنان‌که کلامش وزنی داشت به سنگینی حقیقت و رفتارش جلوه‌ای بود از اخلاق پیامبرانه. جایگاه و عزتی که در دل طوایف و اقوام داشت، بی‌مانند بود؛ احترام به او نه از سر ترس، بلکه از ژرفای ایمان و باور به صداقت و عمل صالحش برمی‌خاست. نامش چون خورشیدی در دل شب تار می‌درخشید؛ مأمن و پناهگاه مظلومان، ایتام و ستم‌دیدگان بود، و بزرگ‌ترین مصلح اجتماعی منطقه، که با قدم‌های استوارش گره از کار خلق می‌گشود.
هرگاه بر مجلسی وارد می‌شد، قامت‌ها به احترام قد می‌کشیدند، نه از رسم، که از حرمت نهادن به نوری که در وجودش می‌درخشید. او منشأ خیر و برکت برای ایل و طوایف بود؛ گفتار، رفتار، منش و اخلاقش، همه ریشه در قرآن و سنت اولیای خدا داشت. وجودش کتابی نانوشته از معرفت بود و سکوتش گاه پرصداتر از هر فریاد.
سرانجام، پس از سال‌ها بندگی خدا، فقط برای رضای خدا، روح بلندش به سوی معشوق پرکشید و پیکر پاکش، آرام در کنار اولیای الهی در کربلای معلی به خاک سپرده شد؛ همان‌جایی که دل‌های عاشق، قرن‌هاست به سوی آن پر می‌زنند. خوشا به حالش که دنیا را با عزت ترک گفت و در جوار پاکان، آرام گرفت.
ما، فرزندان، نوه‌ها و نتیجه‌های او، پیمان می‌بندیم که یادش را زنده نگاه داریم، راهش را ادامه دهیم، و نگذاریم که مرام و بزرگ‌منشی‌اش به دست فراموشی سپرده شود. رفت، اما جاودانه شد؛ خاموش شد، اما روشنایی‌بخش راه ما باقی ماند.
روحت شاد، ای مرد بزرگ…
و روح بلندت، با اجدادت مطهر و اولیای خدا محشور باد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا